Aslında bu Amerika’da yaşayan bir Hristiyan mezhebi. Hikayeleri 1600’ünlerin sonlarına kadar dayanıyor.

At arabalarıyla ulaşım sağlıyorlar, devlete vergi vermiyorlar, sosyal güvenlikle ilgilenmiyor ve askerlik yapmıyorlar.

Hava karardığında mum ışığında oturuyorlar, kılık kıyafetlerini son modaya göre değiştirmiyorlar.

Renkli ve baskılı kumaşlar giymiyorlar; her köyde sadece 1 telefon var ve onu acil durumlar için kullanıyorlar.

1600’lü yılların sonunda Reform hareketi sırasında, doğumundan sonra bir çocuğun vaftiz olmasının mantıksız olduğunu ve herkesin 18 yaşından sonra kendi iradesiyle karar vermesi gerektiğini savunuyorlardı.

Katolik Kilisesi ise bu fikre tepki vererek yüzlerce insanı öldürdü. Amişler de öldürülen gruplardan biriydi.

Her ailenin 4-5 çocuk yapması sebebiyle de 2026’da nüfuslarının 500.000’i bulması bekleniyor.

Amişler, ismini İsviçreli Jacob Amman’dan alıyorlar. Sonrasında ise Avrupa’da baskılardan yıldıkları için soluğu Amerika’da alıyorlar.

Kadınlar evlenene kadar saçlarına siyah örtü, evlendikten sonra beyaz örtü bağlıyorlar.

Eğer yolda bıyıksız ama sakallı bir Amiş erkeği görürseniz bilin ki kendisi evli oluyor.

Traktör kullanmıyorlar; bütün üretimlerini 17. yüzyıl aletleri yani saban ve benzeri aletlerle sürdürüyorlar.

Hastalandıklarında hastaneye gitmek yerine doğal tedavi yöntemleri deniyorlar. Hastanelik bir duruma gelinirse ise masrafları cemaat imece usulüyle ödüyor.

Kendi aralarında Almanca’nın bir lehçesini kullanan Amişler, 8 sene İngilizce öğretilen okullarda okumalarına rağmen aksanlarında belirgin bir fark oluyor.

İlginç yaşam tarzları sebebiyle yaşadıkları yerler turist akımına uğruyor fakat bundan biraz rahatsızlar.

Fotoğraflandıklarında ruhlarının uçup gideceğine inanan Amişler, turistlerin onları fotoğraflamasına pek sıcak bakmıyorlar.

Kapalı halde yaşadıkları ve dışarıdan birileriyle evlenmeye izin verilmediği için Amişler’in çocuklarının, geleneklerini devam ettireceği kesin.