On günden fazla bir süredir Rusya’nın Ukrayna’ya gerçekleştirdiği saldırıyı izliyoruz.
Bombardımanlar, görüşmeler, tehditler, planlar gırla gidiyor politika dünyasında. Eline değneğini alıp televizyona çıkan herkes bir strateji anlatıyor. İş dönüp dolaşıp bizim ne kadar süper bir memleket olduğumuza bağlanıyor.
Çünkü, değnekli abilerin tamamı her lafın sonunda bunu söylemek zorunda. Çünkü çoğunluğunun mevcudiyetinin temeli bu sihirli cümlelere bağlı.
Her biri bilmem neyin uzmanı olan bu beyefendiler hemen hemen her akşam bir konuyu masaya yatırıyor, konuyu masada bırakarak programı kapatıyor.
Sürüncemede kalan şeylerden hoşlanıyoruz biz millet olarak, neden nihayete erdirilsin ki?
Envai çeşit laf ediliyor, önce bir Rusya’ya yanlar gibi olundu baktılar ki insan hakları daha bir prim yapıyor Ukrayna kanadına seğirtildi. Aslında konuşanların çoğunluğunun herhangi bir fikri yok ama zaten önemli değil. Önemli olan değneği sallayıp haritada gelişigüzel bir iki nokta göstermek.
Önünde harita olmayanlar ise Ukraynalı kadınlar üzerinden saçma sapan şakalar yaparak gündemde kalacağını umuyor. Orada insanlar ölüyor, bu densizlik farklı kişilerde zuhur ediyor. Kimse kınanmıyor, tepki gösterilmiyor, o kişi ‘uzman’lığına devam ediyor.
Ancak biz işin özüne gelirsek; Rusya’nın planı tutmadı.
4 günde alınması planlanan Kiev yerli yerinde, verilen zayiat cabası, yenilen ambargoları da hesaba katınca fatura epey pahalıya patlayacak Putin için.
İşin başında ‘Her gece yeminler ediyorum, her şeyi göze aldım’ dese de bu saatten sonra istediklerini kabul ettirse de Ukrayna saldırısı Putin ve Rusya için ‘Pirus zaferi’nden öteye geçemeyecek.
Zira Putin hem saldırı ile Ukrayna’nın milli şuuruna büyük katkıda bulundu hem de baştan beri ‘komedyen’ diyerek küçümsediği Zelensky karşısında fiyakası çizildi.
Avrupa yeniden ABD’ye yakınlaştı, birlikten ziyade ‘kına gecesi’ hüviyetine büründü. Yaşananları çok sert bir şekilde kınamakta üstlerine olmadığı bir kez daha görüldü.
Rusya’nın 20 senedir planladığı idealleri büyük sekteye uğradı. Gürcistan’da başlayan ‘ayrılıkçıları destekleyerek toprak tırtıklama’ planı Avrupa’nın ortasında durdu.
ABD ise Irak’ı, Suriye’yi, Afganistan’ı unutturup yeniden insan haklarının hamisi sıfatına büründü, Rus tehdidinden tırsanlara ‘abilik’ yaptı, kısa vadede kazançlı çıktı.
Biz mi?
Biz çoktan unuttuk savaşı falan yağ kuyruklarına dadandık.
Benzine mazota motorine doğalgaza elektriğe neden bu kadar fiyat bindirildiğini sorgulamadan marketlerde izdihamlara yol açtı benim canım halkım.
Bizi yönetenler de işi gücü bıraktı zeytin ağaçlarını kafaya taktı.
Her biri kendi başına bir mucize olan zeytin ağaçlarının katledilmesi için vakti zamanında soru önergesi veren vekil, bugünlerde yeni Tarım ve Hayvancılık Bakanımız oldu, hayırlı olsun.
Bir vakitler tarımda ve hayvancılıkta kendi kendine yetmekle övünen, topraklarının bereketliliği üzerine methiyeler düzülen Türkiye’de şimdi neredeyse ithal edilmeyen tarım ürünü yok.
Vakti zamanında kendi sınırlarımızda yetişen ayçiçeğinin kıymetini bilemediğimiz için şimdi Ukrayna’daki ayçiçeklerinin derdine tasasına düştük, kuyruğuna giriyoruz. Yarın öbür gün benzer durum zeytin için de yaşanacak, onun için de böyle hayıflanılacak.
İş işten geçtiği zaman değnekli abiler yine televizyonlarda konuşacaklar, ancak bu sefer üzerinde konuştukları harita bizim kıtlığımızı ve kuru topraklarımızı gösterecek.
