AK Parti’nin ‘kol kırılır yen içinde kalır’ bakış açısının demokrasiyi uygulamak için yola çıkmış siyasi partilerde, hele de bu yolda Cumhuriyet Halk Partisi gibi 99 yıldır yürüyen bir partide işlemeyeceğini anlatmak zor elbette şimdiki iktidara ve hakim anlayışa.
Evet, CHP içinde çok ses çıkar, çok renk çıkar, çok karşı duruş çıkar… Çıkar oğlu çıkar…
Sonra ne olur biliyor musunuz?
Küs de olsalar, küskün de olsalar, partide farklı görüşlerin daha hakim olduğunu da düşünseler, demokrasi için gereken neyse onu yaparlar.
Yaptı bir giriş de nereye doğru gidecek, diye düşünenleri hemen aydınlatmaya başlayayım.
Çok yazıldı, çizildi, daha çok da konuşuldu CHP Genel Başkanı Kemal Kılıçdaroğlu’nun ‘yanımda mısınız?’ çıkışı. Bu çıkışı İYİ Parti Genel Başkanı Meral Akşener’in “Ben sülaleme Sayın Kılıçdaroğlu’nu çocuklarıyla beraber vasiyet ettim. Başlarına bir şey gelirse bendedir, bizdedir!” konuşmasıyla birleştirince aslında elimizde epey bir malzeme var demektir.
Kılıçdaroğlu’nun adaylık yolunda ilerleme talebi bir süredir biliniyordu, ancak karşısına her daim İYİ Parti kanadından Mansur Yavaş isminin çıkarılacağı söyleniyor ve yapılan tüm anketler de Yavaş’ı Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan karşısında daha şanslı gösteriyordu.
Yani Kılıçdaroğlu’nun gönlü Cumhurbaşkanlığından yanaydı, ancak tüm bu söylemler hem parti içerisinde hem de altılı masada çokça yer ettiği için gönülden geçenler dile dökülemiyor, hep ‘masa birlikte karar verecektir’ yuvarlak cümlesi ile sınırlandırılıyordu.
Yazının başında da söyledim. CHP, dinamikleri farklı bir partidir. Genel Başkanın söylediği emir telakki edilmez, emir demiri kolay kolay kesmez. Gönül yapmak, gönüller kazanmak sosyal demokratlıkta parti içinde başlar. Doğal olarak, çok da güzel hazırlanmış bir konuşmayla önce partililerine seslendi CHP Genel Başkanı ve dedi ki;
“Şunu da artık bilmek zorundayım, siz gerçekten benimle birlikte misiniz? Bazılarınızın sesi çıkmıyor, bazılarınızın da isteyerek veya istemeyerek zarar verdiğini de görüyorum. Artık karar verin. Bu halk düşmanlarını beraber yenecek miyiz, yenmeyecek miyiz?”
Dikkatinizi çekerim, ilk yanıtlar İstanbul Büyükşehir Belediye Başkanı Ekrem İmamoğlu ve Ankara Büyükşehir Belediye Başkanı Mansur Yavaş’tan geldi.
“Yanındayız!” dedi iki başkan da.
Ve bir taşla kuş katliamı.
Bir yandan güçlü isimler olmaları nedeniyle Cumhurbaşkanlığı makamına layık görülen iki belediye başkanı oyunun dışında kalmışken, diğer yandan parti tabanının nabzı tutulmuş oldu.
Hiç şaşırmadığım biçimde elbette karşı çıkışlar da oldu, olacaktır, bu durum biraz da CHP’li olmanın şanındandır.
Doğrusunu söylemek gerekirse, Cumhurbaşkanlığı seçimlerini Millet İttifakı’nın kazanması durumunda seçilecek Cumhurbaşkanının görevinin ülkeyi en kısa sürede ve en sağlıklı biçimde ‘güçlendirilmiş parlamenter sistem’e götürmek olacağını ve bundan sonrasında halkı kucaklayan bir konumda, daha pasif bir noktada bulunacağını biliyoruz. Bilmeyenlere de hatırlatmış olalım.
Doğrusunu söylemek gerekirse, ben Ekrem İmamoğlu ya da Mansur Yavaş gibi bir siyasi kariyere sahip olsam, bir süre sonra pasife çekilecek görevlere talip olmak konusunda çok da gönüllü olmazdım. Onlardaki çekinceli tutumun nedeninin de bu olduğu kanaatindeyim.
Gelelim konuşmanın 6’lı masadaki yansımalarına.
Her ne kadar 6’lı masanın oy oranları açısından bakıldığında küçük ortakları olarak adlandırabileceğimiz bölümü verilen mesajı, ‘parti içi bir mesaj’ olarak değerlendirse ve bu söylem doğruluk payı içerse de onların çıkarması gereken bir anlam vardı konuşmanın içinde.
Hele hele İYİ Parti Genel Başkanı Meral Akşener’in;
“Kendisine herhalde ölünceye kadar şükran duyacağım. Ben sülaleme Sayın Kılıçdaroğlu’nu çocuklarıyla beraber vasiyet ettim. Başlarına bir şey gelirse bendedir, bizdedir!” sözü sonrasında kararın hatlarının daha da belirginleştiğini söylemek lazım.
Gözümüz kulağımız, ‘Cumhurbaşkanı Adayının henüz konuşulmayacağı iddia edilen’, ancak tüm bu konuşmaların mutlaka masaya yatırılacağını bildiğimiz 2 Ekim 6’lı masa toplantısında olacak.
